اشتیاق

دل من شبیه لاله به میانه داغ دارد چه کسی چنین نشانی به جهان سراغ دارد سر عاشقی که دل را به هوای دوست داده نه هوای کوهسارو نه هوای باغ دارد و چهل شب است امشب که نشسته ام به کویت و چهل شب است اکنون که دلم چراغ دارد به چه خوش کنم دلم را اگر عاشقت نباشم نکند ببینم این دل ز غمت فراغ دارد چه کنم که شعرم الکن شد و قافیه کم آمد تو فقط بدان که شاعر به تو اشتیاق دارد